Ablalık Sendromu: Ailenin En Büyük Kızı Olmanın Zorlukları

Ailenin en büyük kızı olmanın bazı zorlukları vardır. Ancak, bu sendromla başa çıkmak mümkündür, özellikle kendi çocuğunuz varsa dikkat etmek önemlidir.

Ablalık sendromu, ailedeki en büyük kız çocuklarının, yeni bir kardeşin doğmasıyla daha fazla sorumluluk ve beklentilerle karşılaştıkları durumu ifade eder. Bu sendrom, psikolojik bir rahatsızlık olmamakla birlikte kişilik üzerinde etkileri olabilir.

Evdeki Büyük Kızın Yükü

Birçok toplumda, abla, aile üyeleriyle ilgilenme, ev işlerine yardım etme ve sorumluluk taşıma gibi görevlerle yükümlendirilir. Bu da onun çocukluk döneminde “ikinci anne” gibi bir rol üstlenmesine neden olabilir. O yüzden, kardeşler arasında ablayı “küçük annem” olarak tanıyanlar da olabilir.

Psikolojide Kardeş Sıralamasının Önemi

Avusturyalı psikiyatrist Alfred Adler, ilk doğan çocukların liderlik özelliklerine ve güçlü sorumluluk duygusuna sahip olduğunu belirtir. Ancak, bu durum ablanın baskı altında hissetmesine neden olabilir. Kültürel olarak, genellikle kız çocuklarından daha fazla ev işleri ve bakım görevleri beklenir.

Ablalık sendromu genellikle yetişkinlik döneminde ortaya çıkar ve geçmişteki aşırı sorumluluklar bireyi olumsuz etkiler. Ablaların bu durumu yaşadığını gösteren belirtiler şunlardır:

• Sürekli sorumluluk hissi: Ablalar başkalarının ihtiyaçlarına odaklanarak duygusal açıdan zorlanabilirler.
• Kontrol isteği: Her şeyin düzenli olmasını sağlama ve kontrol etme isteği.
• Yaşıt ilişkilerinde zorluklar: Eğlenceli ilişkiler kurmada zorlanma.
• Aileye karşı kırgınlık: Sürekli sorumluluk ve baskının yarattığı huzursuzluk hissi.
• Diğerlerini memnun etme arzusu: Aşırı çaba sarf etme.
• Kaygı ve stres: Sürekli kontrol etme ve sorumluluk hissi kaygıya yol açabilir.
• Depresyon: Uzun süreli baskı ve sorumluluklar depresyona yol açabilir.